RSS NEWS

  • ఎమర్జెన్సీ: ప్రజాస్వామ్య పునరుద్ధరణ కోసం మహిళా కార్యకర్తల పోరాటం 
    ప్రజాస్వామ్యయుత ప్రభుత్వం, స్వీయ పరిపాలన, ప్రజలకు వ్యక్తిగత స్వేచ్ఛ, అభిప్రాయాలు వ్యక్తం చేసే హక్కు – వీటినే మనం చేసిన స్వాతంత్య్ర పోరాటం ద్వారా, రాసుకున్న  రాజ్యాంగం ద్వారా పొందే అత్యున్నత విలువలు. కానీ స్వాతంత్య్రనంతరం కూడా ఎన్నో సందర్భాల్లో నియంతృత్వ పోకడల ద్వారా ప్రజాస్వామ్య విలువల కోసం పోరాటం చేసి, సాధించుకున్న సందర్భాలున్నాయి. అలాంటి సందర్భాల్లో 1975-77 మధ్య కాలంలో దేశంలో విధించిన ఎమెర్జెన్సీ భారత చరిత్రలోనే మర్చిపోలేని చీకటి అధ్యాయం. 25 జూన్ 1975 నాటి ప్రధాని ఇందిరాగాంధీ దేశంలో విధించిన ఎమర్జెన్సీ 21 మర్చి 1977 వరకు 21 నెలల పాటు సుదీర్ఘంగా కొనసాగింది. దేశంలో అస్థిరత […]
  • నియంతృత్వ ఎమర్జెన్సీకి 49 ఏళ్లు
    -ప్రదక్షిణ వరిష్ట పాత్రికేయులు, రచయిత శ్రీ వేదుల నరసింహంగారి పుస్తకం `ఎమర్జెన్సీ జ్ఞ్యాపకాలు: ప్రజాస్వామ్య పునరుద్ధరణ పోరాటం’ ఆధారంగా ఈ వ్యాసం. ఇందిరాగాంధీ కాంగ్రెస్ ప్రభుత్వం అప్రజాస్వామికంగా, అత్యవసర పరిస్థితి/ ఎమర్జెన్సీ విధించిన 25 జూన్ 1975 రాత్రి నుంచి తీవ్రమైన దమనకాండ ప్రారంభమైంది. ప్రజల పౌరహక్కులు, స్వేచ్ఛా స్వాతంత్ర్యాలు పూర్తిగా అధికారికంగా హరించబడ్డాయి. పత్రికలపై పూర్తి స్థాయి సెన్సర్షిప్ విధించబడింది. అన్ని రాజ్యాంగ సంస్థలు పూర్తిగా, ప్రధాని ఇందిరాగాంధీ, ఆమె ఆంతరంగిక బృందం ఆధీనంలో ఉండి, […]
  • ఛ‌త్ర‌ప‌తి శివాజీ చరిత్ర‌.. వ‌క్రీక‌ర‌ణ‌లు, వాస్త‌వాలు – 1
    క‌న్నెప‌ల్లి వెంక‌ట సుబ్రమ‌ణ్యం ఛ‌త్ర‌ప‌తి శివాజీ మ‌హారాజ్ గురించి కొంత‌మంది క‌మ్యూనిస్టులు వాస్త‌వాల‌ను వ‌క్రీక‌రిస్తూ త‌ప్పుడు క‌థ‌నాల‌ను ప్ర‌చారం చేస్తున్నారు. అస‌లు చ‌రిత్ర‌ను గ‌మ‌నిస్తే వాస్త‌వ విష‌యాలు అర్థ‌మ‌వుతాయి. పురందర యుద్ధం గురించి వాస్త‌వాలు తెలియ‌ని క‌మ్యూనిస్టులు చ‌రిత్ర‌ను త‌ప్పుదోవ ప‌ట్టిస్తున్నారు. సభాసద్ బకర్ అనే పుస్తకంలో అస‌లు వాస్త‌వాల‌ను మ‌నం తెలుసుకోవ‌చ్చు. పురందర యుద్ధం శివాజీ మహారాజ్ కి మిర్జా రాజా జయసింగ్ కి మధ్య యుద్ధం జరిగిన 32 సంవత్సరాల తర్వాత రాయబడిన పుస్తకం […]
  • వివేచనతో కూడిన శౌర్యమే వీరశివాజీ – హిందూ సామ్రాజ్య దినోత్సవం
    1674వ సంవత్సరం జ్యేష్ట శుద్ధ త్రయోదశి నాడు ‘హిందూ రాజ్యం ఏర్పడదు అనే భావన పటాపంచలైంది. ‘డిల్లీశ్వరోవా జగదీశ్వరోవా’ అనే ఆలోచన ముగిసింది. పరిమిత సాధనాలతోనే హిందువు శ్రేష్ఠ, స్వతంత్ర పాలకుడయ్యాడు. హిందువుల పౌరుష పరాక్రమాలు లోకానికి తేటతెల్లమైన చత్రపతి శివాజీ పట్టాభిషేకమైన రోజు. అదే హిందూ సామ్రాజ్య దినోత్సవం. శివాజీ 1630 ఫిబ్రవరి 19 వైశాఖ శుక్ల పక్ష తదియనాడు పూణే జిల్లాలోని జున్నార్‌ పట్టణం దగ్గర శివనేరి కోటలో శంబాజీ జిజాభాయి పుర్వాదంపతులకు జన్మించాడు. తల్లి బాల్యంలో శివాజీకి మాతృభూమిపై, ప్రజలపైన […]
  • వీరనారి ఝాన్సీ ల‌క్ష్మీబాయి
    భారతదేశం ఎందరో వీరులను వీర మాతలను కన్న తల్లి. 18వ శతాబ్దంలో మాతృభూమి దాస్య శృంఖలాలు ఛేదించడం కోసం అనేక మంది వీరులు వీర మాతలు ఈ గడ్డ పై జన్మించారు. స్వతంత్ర సాధన కోసం తమ ప్రాణాలను తృణపాయంగా ఎంచి తల్లిభారతి పాదాల చెంత సమ్పర్పించారు. తల్లి భారతి కిరీటంలో ఒక్కో మణిలా వెలిగారు. అందులో అగ్రగణ్యులారు ‘మణి’ కర్ణిక… మన రాణి ఝాన్సీ లక్ష్మీ భాయి. ఉత్తర భారతదేశ రాజ్యమైన ఝాన్సీ అనే రాజ్యానికి […]
  • శ్రీ కె. ఎస్. సుదర్శన్ జీ – తత్వవేత్త అయిన ఫీల్డ్ మార్షల్
    -అనంత్ సేథ్ రాష్ట్రీయ స్వయంసేవక్ సంఘ్ 5వ సర్ సంఘచాలక్ శ్రీ కుప్పహళ్లి సీతారామయ్య సుదర్శన్ జీ ఆషాఢ శుద్ధ తృతీయ, 18 జూన్ 1931 నాడు రాయ్ పూర్ లో జన్మించారు. వారు 9 సం|| వయస్సు నుండే ఆర్‌ఎస్‌ఎస్ శాఖకు వెళ్ళటం ప్రారంభించారు. వారు 6 దశాబ్దాలు సంఘ ప్రచారక్ గా సేవచేసి, ప్రొఫెసర్ రాజేంద్ర సింహ్ జీ తర్వాత 2000 సం|| లో సర్ సంఘచాలక్ బాధ్యతలు స్వీకరించారు. చదువు రీత్యా ఇంజనీర్ అయిన వారు, శారీరిక దార్ఢ్యత మరియు […]
  • RSS Sarsanghchalak Late KS Sudarshan Birth Anniversary: Committed to swadeshi and economic self-reliance
    KS Sudarshan was directly associated with Swadeshi Jagran Manch (SJM) as Marg-darshak for about 7 years before taking up the responsibility of Sarsanghachalak. After the formation of SJM by Dattopant Thengadi in 1991, Swadeshi movement took off only after its national convention of 1993 in Delhi. With the support from karyakartas of Rashtriya Swayamsevak Sangh […]
  • ఐరోపాలోని ఎస్టోనియాలో అతిపెద్ద శివాలయం ప్రారంభం
    ఐరోపాలో అత్యద్భుత ఘట్టం ఆవిష్కృతమైంది. ఈ ప్రాంతంలోని ఎస్టోనియాలో అతిపెద్ద శివాలయం ప్రారంభోత్సవం జరిగింది. జూన్‌ 4 న ఈ ఉత్సవాలు ప్రారంభమై… పదమూడో తేదీ వరకూ వైభవోపేతంగా జరిగాయి. దేవాలయ ప్రారంభోత్సవం, మహా కుంభాభిషేకం తమిళనాడుకి చెందిన భూపతి శివాచార్య స్వామిగల్‌, వెంకటేష్‌ జయరామ్‌ అనే అర్చకులు నిర్వహించారు. సంప్రదాయమైన ముఖ్య ఘట్టాలతో పాటు సాంస్కృతిక ఉత్సవాలు కూడా ఘనంగా జరిగాయి. ఈ ఆలయంలో ప్రధాన దేవత శివునితో పాటు శ్రీ కర్పగ నాధర్‌, బ్రహ్మంద్‌ […]
  • మోహన్ భాగవత్ అలా అనలేదు : క్లారిటీ ఇచ్చిన సంఘ్
    రాష్ట్రీయ స్వయంసేవక్ సంఘ్ సర్‌సంఘ్‌చాలక్‌ మోహన్‌ భాగవత్‌  వ్యాఖ్యలను తప్పుదోవ పట్టించేలా హిందీ పత్రిక దైనిక్‌ జాగరణ్‌ ఓ వార్త ప్రచురించింది. దీనిని రాష్ట్రీయ స్వయంసేవక్ సంఘ్ అఖిల భారత ప్రచార ప్రముఖ్‌ సునీల్‌ అంబేకర్‌ ఖండిస్తూ వివరణ ఇచ్చారు. ఆరెస్సెస్ విషయంలో బీజేపీ జాతీయ అధ్యక్షుడు జేపీ నడ్డా చేసిన వ్యాఖ్యలకు మోహన్‌ భాగవత్‌ స్పందించారని ఆ పత్రిక పేర్కొంది. “మన దేశంలోని ప్రతి పౌరుడికీ తన మనసులోని భావాలను వ్యక్తపరిచే స్వేచ్చ వుందని, నడ్డా […]
  • దేశ వ్యాప్తంగా ఊపందుకున్న ”డీ లిస్టింగ్‌” డిమాండ్… ఎక్కడికక్కడ సమావేశాలు నిర్వహిస్తున్న గిరిజనులు
    మతం మారిన గిరిజనులను షెడ్యూల్డ్‌ తెగల జాబితా నుంచి తొలగించాలన్న (డీ లిస్టింగ్‌) ఉద్యమం దేశవ్యాప్తంగా ఊపందుకుంది. వనవాసీ సంఘాలు దేశ వ్యాప్తంగా దీనిపై పెద్ద ఉద్యమాన్నే నడుపుతున్నాయి. అనేక రాష్ట్రాల్లో డీ లిస్టింగ్‌ డిమాండ్‌ తో ‘‘పోస్ట్‌కార్డ్‌’’ ఉద్యమాన్ని కూడా చేస్తున్నారు. కొందరు గిరిజనులు మతం మారినా… ఇప్పటికీ గిరిజన సమాజానికి వచ్చే ప్రయోజనాలను పొందుతున్నారని, దీనిని వెంటనే రద్దు చేయాలని డిమాండ్‌ చేస్తున్నారు. దేశ:వ్యాప్తంగా ‘‘జనజాతి సురక్షా మంచ్‌’’ పేరుతో గిరిజనులందరూ ఏకమై పెద్ద […]

Bicentenary Of Birth Of Tamil Saint Sri La Sri Arumuga Navalar

Source: https://swarajyamag.com/culture/bicentenary-of-birth-of-tamil-saint-sri-la-sri-arumuga-navalar-heres-why-you-should-know-about-him
Snapshot
  • One can never exaggerate the vital contribution Navalar made to the protection of Tamil and Vedic Saivism.

    Had he been not there, it was a strong possibility that Tamil would have lost all its classic grandeur and would have been reduced to a colonised language of a population mostly converted to Christianity.

Sri La Sri Arumuga Navalar is a name not known much outside Tamil Nadu. Even inside Tamil Nadu, his name is more associated with the controversy he had with Ramalinga Vallalar, the mystic poet. But for the nineteenth-century Tamil Hindus, particularly Saivite Hindus, he was a protective shield as also the sword of our religion, culture and language.

His memory is venerated today by Vedic Saivites in Tamil Nadu and Sri Lanka as one equivalent to the three chief proponents of Saivism in Tamil and also saint Sekkizhar.

 

Born in the year 1822 at Nallur, a town famous for its Skanda-Muruga temple in Sri Lanka’s Jaffna province, the boy Arumugam lost his father when he was nine years old. But the lad, even in his grief, took it upon himself to finish a drama that his father was composing and did it successfully, earning the praise and astonishment of those around.

At that time Christian proselytising was rampant in the region. Missionaries with strong institutional and financial power used to abuse Hinduism in general and in the Sri Lankan context, Vedic Saivism in particular. Yet, higher education in colonial Sri Lanka was mostly in the hands of the missionaries who facilitated the proselytising. This pained the boy so much that at the age of thirteen he composed a verse to Shiva for making an instrument of resistance.

While he was studying in the school run by missionaries, his in-depth Tamil scholarship attracted evangelist Peter Percival (1801-1882), the principal.

He asked Arumuga Navalar to teach him Tamil. Soon, the Bible was translated into Tamil and Navalar’s contribution to the project was enormous. When there was a clash between the quality of Bible translation done in Madurai and the one in Jaffna with Navalar’s input, the latter was accepted by scholars in Tamil Nadu.

The in-depth study of the Bible was for Navalar ammunition of immense value as will be seen later.

With his English education, Navalar could have easily obtained an affluent job in any colonial office or missionary educational institution. But he had already made up his mind. He would strive to stop proselytising and promote the resurgence of Vedic Saiva Dharma in Tamil land. He would do it through education, propaganda and the renaissance of the Tamil language. By the time he was twenty-two, he had become an expert scholar in Tamil, Sanskrit and English.

Hero of Ghar-Wapsi

The educational institutions of that time also served as effective evangelical grounds. The children came to get an education but the environment and instructions slowly made them give up their ancestral faith and accept Christianity. The coercion was invisible but strong.

Thillainatha Pillai and Chinnappa Pillai, who were students at the time Navalar was in the school had not only decided to convert to Christianity but even the date of baptism for both had been fixed. But Navalar explained to them both the greatness of Hindu Dharma in such a way that they not only decided not to get converted but became the students of Navalar.

Thillainatha Pillai later became a tutor in the school run by Navalar. This was unheard of till then.

Evangelist Percival, who was also the head of the institution, had a talk with Navalar and realised that discretion was the better part of valour when dealing with a personality like Navalar. Once an exasperated Percival placed his hand on Navalar’s head and said that one day the very people for whom Navalar was banging his head would break his head.

During this time, Carol Viswanatha Pillai, a prominent Christian scholar and also a graduate (B.A) at that time, engaged in a strong debate with Navalar proclaiming the greatness of Christianity. After arguments and counter-arguments, Pillai realised the greatness of Vedic Saivism and the errors of proselytising.

The impact of Navalar was such that not only did Pillai return to the ancestral Dharma but as prayaschita for abusing his ancestral Dharma, he went to Chidambaram temple and voluntarily branded his tongue with a golden needle.

Navalar quit their job at the missionary school and dedicated himself entirely to the Hindu renaissance. His first sermon was made on 31-12-1847 at the Vannarpannai Vaideeswaran temple of Sri Lanka. Then, every Friday he would give sermons.

In 1848, nine years before the First War of Indian Independence, Navalar established Saiva-Prakasa Vidyasala.

School and Press for Swadesa dharma

For this, he had to give educational material to the students.

In those days, publishing houses were owned by the British and the missionaries. Further, Tamil language presses suffered from an awful number of printing mistakes. At the same time, the manuscripts of old Tamil literature in dry palmyra leaves were getting endangered quickly.

Arumuga Navalar realised the need to have our own press and bring out our literature in print. After a lot of struggles due to financial difficulties and cumbersome colonial bureaucratic hurdles, he established a printing press.

He came to mainland India from Sri Lanka and visited the Saiva Adtheenams. It was at Thiruvavaduthurai that he was given the title Navalar – a great scholar of the wonderful tongue. It became his very name.

In 1850, Arumuga Navalar established a printing press in Sri Lanka by purchasing a printing machine. He named his publishing house Saiva Vidyanubalana Yantra Salai. Now he could compare various manuscripts of Tamil literature and publish critical editions of literary classics mainly meant for the cultural and spiritual education of his students.

He also published highly knowledgeable tracts which countered missionary anti-Hindu propaganda. The same year he also could get a building for his Saiva Prakasa Vidyasala.

In 1851, he appealed to the colonial government to aid his educational institution the way the government aided the missionary schools. But his request was rejected.

Between 1853 to ’54. he published two important works – one giving a rebuttal to missionary attacks on Subramanya temple at Nallur and another was a classic rebuttal to the abuse of Saivism by the missionaries- Saiva Thushana Parikaram. The second book is even to this day hailed as a classic.

Here, Navalar used mainly the Hebrew Bible part of the Christian sacred book and pointed out that all the fallacies—mostly based on temple rituals —could also be seen in the Hebrew religion. He pointed out that while Saiva Dharma consciously realises the real nature of Shiva as an all-pervading principle with its own dynamics, the missionary religion lacked such understanding.

The knowledge he gained during the Bible translation came in handy for a scholarly study of the Christian religion. In fact, this could be considered the first comparative religious critique of the Christian religion from the Hindu side.

It is of interest to note that Navalar did not take the easy and more tempting but fallacious route of comparing the mythological absurdities of the other religion. He understood the role of mythology and unlike missionaries who always attacked the Hindu Puranas, Navalar showed magnanimous empathy while serving a theological fatal blow to the evangelical enterprise.

Navalar brought out ancient Tamil classics as well as the vast mystic devotional literature of Tamil which was mostly in palm manuscripts. He also took extraordinary care to eliminate errors from the manuscript which were frustratingly abundant. He employed the students to find the errors. For every error discovered in the manuscript, the student would earn a quarter paise which was then decent money.

Apart from texts like Aathichudi, Kontraiventhan which were the traditional educational texts for children’s education he also brought out Nikandu and a critical edition of Thirukural.

In 1621, the Portuguese had also destroyed the Naguleswaram Siva temple of Keerimalai, another famous and most venerated of Shiva temple. It too lay in ruins.

In 1872, Navalar made a clarion call to the Hindus of Jaffna to reclaim and rebuild this temple. In 1878, he wrote a separate tract on this temple and asked the people to rebuild it. This dream too was realised seventeen years after he had left his body. The temple was again bombed and vandalised during the civil war in Sri Lanka.

Apart from the countless tracts he had published to counter the missionaries, he also published a lot of essays on current affairs and criticised the colonial administration and Hindu temple administrations for their misconduct.

He also insisted that the Brahmins who conducted pooja in the Shiva temples should have obtained Siva Deeksha. This stand earned him a lot of enemies, including the Dikshitas of Chidambaram.

During the famine of 1877, he established rice grovel distributing centres and provided food for the afflicted population, so much so that the particular area came to be known as a rice grovel tank. He also condemned the colonial administrator W.C.Twynum. His relentless campaign against the maladministration of Twynum during the famine and cholera epidemic made the government take remedial action.

He also provided data to Sir Muthukumaraswamy (father of famous Anantha Kumaraswamy) who was a member of the legislative body to ask questions in this regard. He created a lot of awareness among the public to join bodies like the Jaffna-Baltimore commercial and agricultural company created by the colonial administration to make their voices heard and their impact felt.

In 1879, he got liberated from his body with unfulfilled dreams of one Dharmic school in every Tamil village from Jaffna to Tamil Nadu and a college for Saiva scholars who would propagate Dharma and temple liberation. Today the temples are liberated. The schools he established are working and many of his works have since then evolved and have become trees.

There are also a few controversies surrounding him.

Today, for an average Tamil scholar, Navalar gets defined by these controversies.

Navalar was against the alleged attempts to include the hymns of mystic seer Arul Ramalinga Vallalar into Thirumurai, roughly the equivalent of the canonical scriptural body of Vedic Saivism in Tamil Nadu. This led to a bitter controversy which at times became ugly. The followers of Vallalar, who himself advocated extreme ahimsa, planned to physically attack Navalar. Navalar and the following he commanded organised meetings where the entire body of the hymns of Vallalar called Thiruvarutpa, was attacked ruthlessly and at times in an unjust manner. On the whole, the entire controversy could have been avoided.

Navalar was at one level a social conservative. While he worked in the society and helped the poor and marginalised, he also published the treatise on social conduct as they were in the pre-modern Tamil society, often advocating strict rules of social exclusion like untouchability. So, whenever his name is taken up, passages from his published works in which untouchability, as well as graded inequality, seemed to get advocated, get quoted.

But what such critics forget is that Navalar encouraged people like the poet Gopalakrishna Bharati. The poetic drama Gopalakrishna Bharati wrote was on the life of Nandanar, a Nayanmar from the Scheduled Community who encouraged the Hindu community at large to fight against social stagnation.

While his caste prejudices and views definitely could not be and should not be condoned in any way, his writings also show the first awakening of a religious feeling that overrides caste prejudices. He strongly condemned hypocritic laws of social exclusion which the affluent classes practised while abandoning their own prescribed traditional vocations. His insistence on Siva Diksha rather than priesthood as a birth right also opened up a space for further democratisation of Hindu institutions.

Even though there is an attempt to tie his legacy to only these two controversial stands, in reality, these controversial aspects of his life dwarf into insignificance when his contributions to Vedic Saivism and Tamil are taken into account. It may not be an accident that the bicentennial year of this great warrior of Dharma coincides with the very year we are celebrating ‘Azadi ka Amrit Mahotsav’. Let the memory of his sacred life inspire each one of us to do our best for the renaissance of Mother India don the flag of Her Dharma.