RSS NEWS

  • ఎమర్జెన్సీ: ప్రజాస్వామ్య పునరుద్ధరణ కోసం మహిళా కార్యకర్తల పోరాటం 
    ప్రజాస్వామ్యయుత ప్రభుత్వం, స్వీయ పరిపాలన, ప్రజలకు వ్యక్తిగత స్వేచ్ఛ, అభిప్రాయాలు వ్యక్తం చేసే హక్కు – వీటినే మనం చేసిన స్వాతంత్య్ర పోరాటం ద్వారా, రాసుకున్న  రాజ్యాంగం ద్వారా పొందే అత్యున్నత విలువలు. కానీ స్వాతంత్య్రనంతరం కూడా ఎన్నో సందర్భాల్లో నియంతృత్వ పోకడల ద్వారా ప్రజాస్వామ్య విలువల కోసం పోరాటం చేసి, సాధించుకున్న సందర్భాలున్నాయి. అలాంటి సందర్భాల్లో 1975-77 మధ్య కాలంలో దేశంలో విధించిన ఎమెర్జెన్సీ భారత చరిత్రలోనే మర్చిపోలేని చీకటి అధ్యాయం. 25 జూన్ 1975 నాటి ప్రధాని ఇందిరాగాంధీ దేశంలో విధించిన ఎమర్జెన్సీ 21 మర్చి 1977 వరకు 21 నెలల పాటు సుదీర్ఘంగా కొనసాగింది. దేశంలో అస్థిరత […]
  • నియంతృత్వ ఎమర్జెన్సీకి 49 ఏళ్లు
    -ప్రదక్షిణ వరిష్ట పాత్రికేయులు, రచయిత శ్రీ వేదుల నరసింహంగారి పుస్తకం `ఎమర్జెన్సీ జ్ఞ్యాపకాలు: ప్రజాస్వామ్య పునరుద్ధరణ పోరాటం’ ఆధారంగా ఈ వ్యాసం. ఇందిరాగాంధీ కాంగ్రెస్ ప్రభుత్వం అప్రజాస్వామికంగా, అత్యవసర పరిస్థితి/ ఎమర్జెన్సీ విధించిన 25 జూన్ 1975 రాత్రి నుంచి తీవ్రమైన దమనకాండ ప్రారంభమైంది. ప్రజల పౌరహక్కులు, స్వేచ్ఛా స్వాతంత్ర్యాలు పూర్తిగా అధికారికంగా హరించబడ్డాయి. పత్రికలపై పూర్తి స్థాయి సెన్సర్షిప్ విధించబడింది. అన్ని రాజ్యాంగ సంస్థలు పూర్తిగా, ప్రధాని ఇందిరాగాంధీ, ఆమె ఆంతరంగిక బృందం ఆధీనంలో ఉండి, […]
  • ఛ‌త్ర‌ప‌తి శివాజీ చరిత్ర‌.. వ‌క్రీక‌ర‌ణ‌లు, వాస్త‌వాలు – 1
    క‌న్నెప‌ల్లి వెంక‌ట సుబ్రమ‌ణ్యం ఛ‌త్ర‌ప‌తి శివాజీ మ‌హారాజ్ గురించి కొంత‌మంది క‌మ్యూనిస్టులు వాస్త‌వాల‌ను వ‌క్రీక‌రిస్తూ త‌ప్పుడు క‌థ‌నాల‌ను ప్ర‌చారం చేస్తున్నారు. అస‌లు చ‌రిత్ర‌ను గ‌మ‌నిస్తే వాస్త‌వ విష‌యాలు అర్థ‌మ‌వుతాయి. పురందర యుద్ధం గురించి వాస్త‌వాలు తెలియ‌ని క‌మ్యూనిస్టులు చ‌రిత్ర‌ను త‌ప్పుదోవ ప‌ట్టిస్తున్నారు. సభాసద్ బకర్ అనే పుస్తకంలో అస‌లు వాస్త‌వాల‌ను మ‌నం తెలుసుకోవ‌చ్చు. పురందర యుద్ధం శివాజీ మహారాజ్ కి మిర్జా రాజా జయసింగ్ కి మధ్య యుద్ధం జరిగిన 32 సంవత్సరాల తర్వాత రాయబడిన పుస్తకం […]
  • వివేచనతో కూడిన శౌర్యమే వీరశివాజీ – హిందూ సామ్రాజ్య దినోత్సవం
    1674వ సంవత్సరం జ్యేష్ట శుద్ధ త్రయోదశి నాడు ‘హిందూ రాజ్యం ఏర్పడదు అనే భావన పటాపంచలైంది. ‘డిల్లీశ్వరోవా జగదీశ్వరోవా’ అనే ఆలోచన ముగిసింది. పరిమిత సాధనాలతోనే హిందువు శ్రేష్ఠ, స్వతంత్ర పాలకుడయ్యాడు. హిందువుల పౌరుష పరాక్రమాలు లోకానికి తేటతెల్లమైన చత్రపతి శివాజీ పట్టాభిషేకమైన రోజు. అదే హిందూ సామ్రాజ్య దినోత్సవం. శివాజీ 1630 ఫిబ్రవరి 19 వైశాఖ శుక్ల పక్ష తదియనాడు పూణే జిల్లాలోని జున్నార్‌ పట్టణం దగ్గర శివనేరి కోటలో శంబాజీ జిజాభాయి పుర్వాదంపతులకు జన్మించాడు. తల్లి బాల్యంలో శివాజీకి మాతృభూమిపై, ప్రజలపైన […]
  • వీరనారి ఝాన్సీ ల‌క్ష్మీబాయి
    భారతదేశం ఎందరో వీరులను వీర మాతలను కన్న తల్లి. 18వ శతాబ్దంలో మాతృభూమి దాస్య శృంఖలాలు ఛేదించడం కోసం అనేక మంది వీరులు వీర మాతలు ఈ గడ్డ పై జన్మించారు. స్వతంత్ర సాధన కోసం తమ ప్రాణాలను తృణపాయంగా ఎంచి తల్లిభారతి పాదాల చెంత సమ్పర్పించారు. తల్లి భారతి కిరీటంలో ఒక్కో మణిలా వెలిగారు. అందులో అగ్రగణ్యులారు ‘మణి’ కర్ణిక… మన రాణి ఝాన్సీ లక్ష్మీ భాయి. ఉత్తర భారతదేశ రాజ్యమైన ఝాన్సీ అనే రాజ్యానికి […]
  • శ్రీ కె. ఎస్. సుదర్శన్ జీ – తత్వవేత్త అయిన ఫీల్డ్ మార్షల్
    -అనంత్ సేథ్ రాష్ట్రీయ స్వయంసేవక్ సంఘ్ 5వ సర్ సంఘచాలక్ శ్రీ కుప్పహళ్లి సీతారామయ్య సుదర్శన్ జీ ఆషాఢ శుద్ధ తృతీయ, 18 జూన్ 1931 నాడు రాయ్ పూర్ లో జన్మించారు. వారు 9 సం|| వయస్సు నుండే ఆర్‌ఎస్‌ఎస్ శాఖకు వెళ్ళటం ప్రారంభించారు. వారు 6 దశాబ్దాలు సంఘ ప్రచారక్ గా సేవచేసి, ప్రొఫెసర్ రాజేంద్ర సింహ్ జీ తర్వాత 2000 సం|| లో సర్ సంఘచాలక్ బాధ్యతలు స్వీకరించారు. చదువు రీత్యా ఇంజనీర్ అయిన వారు, శారీరిక దార్ఢ్యత మరియు […]
  • RSS Sarsanghchalak Late KS Sudarshan Birth Anniversary: Committed to swadeshi and economic self-reliance
    KS Sudarshan was directly associated with Swadeshi Jagran Manch (SJM) as Marg-darshak for about 7 years before taking up the responsibility of Sarsanghachalak. After the formation of SJM by Dattopant Thengadi in 1991, Swadeshi movement took off only after its national convention of 1993 in Delhi. With the support from karyakartas of Rashtriya Swayamsevak Sangh […]
  • ఐరోపాలోని ఎస్టోనియాలో అతిపెద్ద శివాలయం ప్రారంభం
    ఐరోపాలో అత్యద్భుత ఘట్టం ఆవిష్కృతమైంది. ఈ ప్రాంతంలోని ఎస్టోనియాలో అతిపెద్ద శివాలయం ప్రారంభోత్సవం జరిగింది. జూన్‌ 4 న ఈ ఉత్సవాలు ప్రారంభమై… పదమూడో తేదీ వరకూ వైభవోపేతంగా జరిగాయి. దేవాలయ ప్రారంభోత్సవం, మహా కుంభాభిషేకం తమిళనాడుకి చెందిన భూపతి శివాచార్య స్వామిగల్‌, వెంకటేష్‌ జయరామ్‌ అనే అర్చకులు నిర్వహించారు. సంప్రదాయమైన ముఖ్య ఘట్టాలతో పాటు సాంస్కృతిక ఉత్సవాలు కూడా ఘనంగా జరిగాయి. ఈ ఆలయంలో ప్రధాన దేవత శివునితో పాటు శ్రీ కర్పగ నాధర్‌, బ్రహ్మంద్‌ […]
  • మోహన్ భాగవత్ అలా అనలేదు : క్లారిటీ ఇచ్చిన సంఘ్
    రాష్ట్రీయ స్వయంసేవక్ సంఘ్ సర్‌సంఘ్‌చాలక్‌ మోహన్‌ భాగవత్‌  వ్యాఖ్యలను తప్పుదోవ పట్టించేలా హిందీ పత్రిక దైనిక్‌ జాగరణ్‌ ఓ వార్త ప్రచురించింది. దీనిని రాష్ట్రీయ స్వయంసేవక్ సంఘ్ అఖిల భారత ప్రచార ప్రముఖ్‌ సునీల్‌ అంబేకర్‌ ఖండిస్తూ వివరణ ఇచ్చారు. ఆరెస్సెస్ విషయంలో బీజేపీ జాతీయ అధ్యక్షుడు జేపీ నడ్డా చేసిన వ్యాఖ్యలకు మోహన్‌ భాగవత్‌ స్పందించారని ఆ పత్రిక పేర్కొంది. “మన దేశంలోని ప్రతి పౌరుడికీ తన మనసులోని భావాలను వ్యక్తపరిచే స్వేచ్చ వుందని, నడ్డా […]
  • దేశ వ్యాప్తంగా ఊపందుకున్న ”డీ లిస్టింగ్‌” డిమాండ్… ఎక్కడికక్కడ సమావేశాలు నిర్వహిస్తున్న గిరిజనులు
    మతం మారిన గిరిజనులను షెడ్యూల్డ్‌ తెగల జాబితా నుంచి తొలగించాలన్న (డీ లిస్టింగ్‌) ఉద్యమం దేశవ్యాప్తంగా ఊపందుకుంది. వనవాసీ సంఘాలు దేశ వ్యాప్తంగా దీనిపై పెద్ద ఉద్యమాన్నే నడుపుతున్నాయి. అనేక రాష్ట్రాల్లో డీ లిస్టింగ్‌ డిమాండ్‌ తో ‘‘పోస్ట్‌కార్డ్‌’’ ఉద్యమాన్ని కూడా చేస్తున్నారు. కొందరు గిరిజనులు మతం మారినా… ఇప్పటికీ గిరిజన సమాజానికి వచ్చే ప్రయోజనాలను పొందుతున్నారని, దీనిని వెంటనే రద్దు చేయాలని డిమాండ్‌ చేస్తున్నారు. దేశ:వ్యాప్తంగా ‘‘జనజాతి సురక్షా మంచ్‌’’ పేరుతో గిరిజనులందరూ ఏకమై పెద్ద […]

Sarvai Papanna (18th August 1650- August 1710)

 

K. Surender- Collation and compilation

 

Sarvai Papanna rebelled against the Islamic rule at Golkonda Fort until he was apprehended and subsequently executed by the Mughal forces.

An extensively recounted oral interpretation of a poem asserts that Papanna hailed from Shapur, presently recognized as Khila-shapur, in the Jangaon region, and was born in the mid to late 16th century. His sibling served as a minor army commander (sardar), his father held the position of a local headman (patil), and he had a prosperous sister. As he matured, he embarked on constructing a modest hill fort close to Tarikonda, now renamed Tatikonda. Safeguarding it with his personal army, he and his troops disrupted the bustling trade route in Warangal, the former capital and Golkonda fort, which was the hub of Islam rule in Deccan part. Sarvai Papanna fortified his positions at Kilashapur and Tatikonda.

Local faujdars and zamindars, denoting military governors and hereditary Telugu landholders/chiefs, were the first to discern Papanna’s activities, recognizing the burgeoning threat to the supply chain structure. Subsequently, they lodged their objections with the monarch of Golkonda. In the year 1702, the king took this concern into account and dispatched his deputy governor, Rustam Dil Khan, to besiege Shahpur and eliminate Papanna. However, after a two-month-long siege, Papanna and Sarva managed to escape, prompting Rustam Dil Khan to destroy the fort before departing for Hyderabad.

Following his expulsion from Tarikonda by prominent locals, Papanna ventured as far as Kaulas, covering a distance of 110 miles west. There, he commenced service under the zamindar of that area, Venkat Rao, as a troop-captain (jama-a-dar). Later, Venkat Rao transitioned from being a zamindar to a mansabdar, affiliating with the Moghul circles and commanded a contingent of 2000 soldiers and 500 horsemen. During this period, Papanna noticing these royal modifications, journeyed to Shahpur and united his supporters.

Simultaneously, the Qutb Shahi dynasty was nearing its end, while the Moghul era was in its infancy at Golkonda Fort. The earlier fort at Golkonda was replaced with a sturdier stone and mortar structure equipped with fixed cannons. In 1687, Golkonda was captured, a year after Bijapur met a similar fate. Following this conquest, a Mughal governor was positioned in Hyderabad, while Abul-Hasan Qutb Shah, the last sultan of Golkonda, was transported to the imperial prison within Daulatabad fort by a small cavalry regiment. Additionally, his ascendancy in central Telangana unfolded during a two-year span (1702–1704) marked by the absence of trade caravans arriving in Hyderabad. These two facts appear not to be coincidental. During this period, Rustam Dil Khan occupied posts outside Hyderabad from May 1703 to December 1705, before returning to the city in early 1706.

Historical documents authored by Khafi Khan outline Rustam Dil Khan’s allocation of a `brave soldier seeking employment’ to subdue Papanna. However, Papanna ultimately prevailed by employing substantial sums of money rather than physical coercion to achieve his objectives. This bribe, accepted by Rustam Dil Khan, succeeded in diminishing the deputy governor’s zeal for military actions. Following the lifting of the siege, the Mughal cavalry regiments discreetly withdrew to their barracks in Hyderabad.

The ailing Aurangzeb’s demise in February 1707 precipitated the anticipated upheaval accompanying the inevitable power struggle for succession. Subsequently, the new emperor, Bahadur Shah, extended the post of governor of Bijapur and Hyderabad to his other brother, Kam Bakhsh. However, the latter, who already held the governorship of Hyderabad, declined the offer and declared himself the `King of Golkonda’ in January 1708.

During this period, Papanna launched an assault on Warangal city and fort, aiming to consolidate his dominance. Concurrently, the city’s inhabitants, along with soldiers and Muslims, observed the Moharram Ashura celebration, mirroring the observance at Husain’s tomb in Karbala.

On the evening of 31 March 1708, Papanna’s forces, comprising 2000–3000 infantry and 400–500 cavalry, drew close to Warangal’s stone walls, coinciding with the onset of Ashura on 1st April. While one group secured ropes with slip knots to scale and breach the walls, another group blocked access routes. Taking advantage of the city’s oblivious state due to preparations for the upcoming event, Papanna’s main troops surged into the city after the gates were unlocked from within.

Reports suggest that during the attack, the wife and daughter of the city’s senior Shia judge, Shah Inayat, were abducted. This left the cleric in mourning after pleading with Golkonda to convey his incapacity to intervene. Numerous Muslim soldiers also perished during the raid, substantially altering Papanna’s surroundings and disposition. With some of the spoils from his raids, Papanna procured additional weaponry, including 700 double-barreled muskets. Buoyed by the triumph of his Warangal assault, Papanna turned his attention to a similar raid on Bhongir, a renowned fort situated between Shahpur and Hyderabad, a mere thirty miles from the latter. He selected a day of distraction, the feast of Prophet Muhammad’s birthday, which occurred on 1st June1708, mirroring his approach of the Warangal attack. However, this venture yielded significantly diminished results.

This phase of Sarvai Papanna’s life is deemed pivotal, as he marshaled his own army and expanded his dominion. Accumulating a substantial cattle herd for agricultural endeavors, estimated between 10000 and 12000, underscores the extensive extent of his rule. Local historical accounts indicate that he held sway over territories including Kolanupaka, Tatikonda, Vemulakonda, Elagandala (Karimnagar), Cheriyala, Husnabad, Bhuvanagiri or Bhongir (Nalgonda district), and Jangaon (Warangal district).

Meanwhile, the Mughal authorities in Hyderabad found themselves unable to apprehend Papanna due to the intricate web of imperial politics. Several weeks after the Warangal campaign, Kam Bakhsh, known as the `King of Golkonda’, was in Gulbarga, seeking divine favor at the Gisu Daraz shrine, ostensibly to bolster his position for an impending confrontation with his elder brother, Bahadur Shah.

Disparate versions of events emerge. One narrative asserts that during this period, Papanna assaulted the Golkonda fort, killing numerous Muslim soldiers and seizing property. He returned laden with wealth pillaged from Golkonda’s coffers. Viewing this as a severe affront to Moghul rule, Bahadur Shah dispatched a sizable, well-equipped army to eliminate Papanna. Conversely, an alternate version suggests that he reached Golkonda fort and presented a gift of 14 million to Bahadur Shah, receiving a robe of honor in return. This gesture incited the ire of Muslim and Nayak rulers who perceived his rise and royal recognition as a threat. Muslims, especially, remembered him for the death of their religious leader and the fate of his family members. Amid growing dissent within the Muslim ranks, Bahadur Shah publicly disavowed dealing with `a simple toddy-tapper’. Consequently, Governor Yusuf Khan, who was newly appointed to oversee Hyderabad, received orders to `eradicate’ Papanna. Dilawar Khan, an Afghan, was tasked with leading an invasion force against him.

During this period, shown in records, Papanna was besieging a nearby landowner’s fort in June 1709, and concurrently learned of Dilawar Khan’s advancing expeditionary force. Consequently, upon Papanna’s arrival in Shahpur, his former hostages employed his own artillery to launch cannon-balls at him. Incensed by this turn of events and desperate to gain entry, Papanna ordered his troops to ignite a fire. In an attempt to breach the burning gates, his soldiers donned the hides of slain buffaloes as makeshift shields. However, the intensity of the heat impeded their advance, while Papanna’s charging elephants were obstructed by debris and fallen trees.

Coinciding with these events, Dilawar Khan’s expeditionary force arrived. In response, Papanna and his men sought refuge within the walled enclosure at the fort’s base, where they had previously held their captives. They hesitated to directly confront the Mughal cavalry. As the situation appeared dire, some of Papanna’s disheartened soldiers dispersed by evening. Faced with this situation, Papanna abandoned Shahpur and relocated his forces to the nearby Tarikonda fort. Dilawar Khan chose to remain in Shahpur, overseeing the inventory of Papanna’s wealth and revenue accounts (malwa band-u-bast). Subsequently, the governor dispatched 5000 to 6000 new cavalry to lay siege to Tarikonda.

Time passed, and in March 1710, Yusuf Khan led 5000 to 6000 horsemen out of Hyderabad, and resolved to personally confront Papanna. Local landowners rallied to his side, amassing between 10000 and 12000 cavalry and 20000 infantry, deeming Papanna as a threat to their interests.

Papanna withstood the siege at Tarikonda against a formidable host for several additional months. In May 1710, the governor offered Papanna’s troops double pay in exchange for their defection. Exhausted and famished, many soldiers switched sides. Depleted of ammunition, Papanna resorted to a final, desperate ploy. Altering his appearance to conceal his identity, he left the fort through one gate, while placing his sandals and hookah near another to mislead potential pursuers. Sustaining a leg injury from a bullet, he remained concealed and anonymous for two days, evading even his sons, who continued to fight within the fort.

Eventually, he arrived in Hasanabad, stumbling upon a toddy seller’s establishment. Given his shared Gouda community affiliation, and his role in its establishment, Papanna felt secure there. Despite this, he maintained his disguise for safety. Seated in the shop, he requested the finest glass of toddy he had ever tasted, all while preserving his incognito status. He was pursued by the Moghul deputy faujidar, leading to his capture. The captors presented their captive before Governor Yusuf Khan, subjecting Papanna to several days of interrogation about the whereabouts of his amassed fortune. On 18th August 1710, Papanna was dismembered, his severed head delivered to the royal court in Delhi. Subsequently, his body was suspended from the city gates of Hyderabad as a cautionary display, marking the poignant conclusion of Papanna’s extraordinary ascent from humble origins without any royal or aristocratic lineage, creating his own army and capturing several forts and ruling from Golkonda close to an year.

 

References

Moghul Administration in Golconda – JF Richards
A social History of Deccan, 1300-1761 Eight Indian Lives- Richard M. Eaton
The Muntakhab Al-Lubab of Khafi Khan