RSS NEWS

  • ఎమర్జెన్సీ: ప్రజాస్వామ్య పునరుద్ధరణ కోసం మహిళా కార్యకర్తల పోరాటం 
    ప్రజాస్వామ్యయుత ప్రభుత్వం, స్వీయ పరిపాలన, ప్రజలకు వ్యక్తిగత స్వేచ్ఛ, అభిప్రాయాలు వ్యక్తం చేసే హక్కు – వీటినే మనం చేసిన స్వాతంత్య్ర పోరాటం ద్వారా, రాసుకున్న  రాజ్యాంగం ద్వారా పొందే అత్యున్నత విలువలు. కానీ స్వాతంత్య్రనంతరం కూడా ఎన్నో సందర్భాల్లో నియంతృత్వ పోకడల ద్వారా ప్రజాస్వామ్య విలువల కోసం పోరాటం చేసి, సాధించుకున్న సందర్భాలున్నాయి. అలాంటి సందర్భాల్లో 1975-77 మధ్య కాలంలో దేశంలో విధించిన ఎమెర్జెన్సీ భారత చరిత్రలోనే మర్చిపోలేని చీకటి అధ్యాయం. 25 జూన్ 1975 నాటి ప్రధాని ఇందిరాగాంధీ దేశంలో విధించిన ఎమర్జెన్సీ 21 మర్చి 1977 వరకు 21 నెలల పాటు సుదీర్ఘంగా కొనసాగింది. దేశంలో అస్థిరత […]
  • నియంతృత్వ ఎమర్జెన్సీకి 49 ఏళ్లు
    -ప్రదక్షిణ వరిష్ట పాత్రికేయులు, రచయిత శ్రీ వేదుల నరసింహంగారి పుస్తకం `ఎమర్జెన్సీ జ్ఞ్యాపకాలు: ప్రజాస్వామ్య పునరుద్ధరణ పోరాటం’ ఆధారంగా ఈ వ్యాసం. ఇందిరాగాంధీ కాంగ్రెస్ ప్రభుత్వం అప్రజాస్వామికంగా, అత్యవసర పరిస్థితి/ ఎమర్జెన్సీ విధించిన 25 జూన్ 1975 రాత్రి నుంచి తీవ్రమైన దమనకాండ ప్రారంభమైంది. ప్రజల పౌరహక్కులు, స్వేచ్ఛా స్వాతంత్ర్యాలు పూర్తిగా అధికారికంగా హరించబడ్డాయి. పత్రికలపై పూర్తి స్థాయి సెన్సర్షిప్ విధించబడింది. అన్ని రాజ్యాంగ సంస్థలు పూర్తిగా, ప్రధాని ఇందిరాగాంధీ, ఆమె ఆంతరంగిక బృందం ఆధీనంలో ఉండి, […]
  • ఛ‌త్ర‌ప‌తి శివాజీ చరిత్ర‌.. వ‌క్రీక‌ర‌ణ‌లు, వాస్త‌వాలు – 1
    క‌న్నెప‌ల్లి వెంక‌ట సుబ్రమ‌ణ్యం ఛ‌త్ర‌ప‌తి శివాజీ మ‌హారాజ్ గురించి కొంత‌మంది క‌మ్యూనిస్టులు వాస్త‌వాల‌ను వ‌క్రీక‌రిస్తూ త‌ప్పుడు క‌థ‌నాల‌ను ప్ర‌చారం చేస్తున్నారు. అస‌లు చ‌రిత్ర‌ను గ‌మ‌నిస్తే వాస్త‌వ విష‌యాలు అర్థ‌మ‌వుతాయి. పురందర యుద్ధం గురించి వాస్త‌వాలు తెలియ‌ని క‌మ్యూనిస్టులు చ‌రిత్ర‌ను త‌ప్పుదోవ ప‌ట్టిస్తున్నారు. సభాసద్ బకర్ అనే పుస్తకంలో అస‌లు వాస్త‌వాల‌ను మ‌నం తెలుసుకోవ‌చ్చు. పురందర యుద్ధం శివాజీ మహారాజ్ కి మిర్జా రాజా జయసింగ్ కి మధ్య యుద్ధం జరిగిన 32 సంవత్సరాల తర్వాత రాయబడిన పుస్తకం […]
  • వివేచనతో కూడిన శౌర్యమే వీరశివాజీ – హిందూ సామ్రాజ్య దినోత్సవం
    1674వ సంవత్సరం జ్యేష్ట శుద్ధ త్రయోదశి నాడు ‘హిందూ రాజ్యం ఏర్పడదు అనే భావన పటాపంచలైంది. ‘డిల్లీశ్వరోవా జగదీశ్వరోవా’ అనే ఆలోచన ముగిసింది. పరిమిత సాధనాలతోనే హిందువు శ్రేష్ఠ, స్వతంత్ర పాలకుడయ్యాడు. హిందువుల పౌరుష పరాక్రమాలు లోకానికి తేటతెల్లమైన చత్రపతి శివాజీ పట్టాభిషేకమైన రోజు. అదే హిందూ సామ్రాజ్య దినోత్సవం. శివాజీ 1630 ఫిబ్రవరి 19 వైశాఖ శుక్ల పక్ష తదియనాడు పూణే జిల్లాలోని జున్నార్‌ పట్టణం దగ్గర శివనేరి కోటలో శంబాజీ జిజాభాయి పుర్వాదంపతులకు జన్మించాడు. తల్లి బాల్యంలో శివాజీకి మాతృభూమిపై, ప్రజలపైన […]
  • వీరనారి ఝాన్సీ ల‌క్ష్మీబాయి
    భారతదేశం ఎందరో వీరులను వీర మాతలను కన్న తల్లి. 18వ శతాబ్దంలో మాతృభూమి దాస్య శృంఖలాలు ఛేదించడం కోసం అనేక మంది వీరులు వీర మాతలు ఈ గడ్డ పై జన్మించారు. స్వతంత్ర సాధన కోసం తమ ప్రాణాలను తృణపాయంగా ఎంచి తల్లిభారతి పాదాల చెంత సమ్పర్పించారు. తల్లి భారతి కిరీటంలో ఒక్కో మణిలా వెలిగారు. అందులో అగ్రగణ్యులారు ‘మణి’ కర్ణిక… మన రాణి ఝాన్సీ లక్ష్మీ భాయి. ఉత్తర భారతదేశ రాజ్యమైన ఝాన్సీ అనే రాజ్యానికి […]
  • శ్రీ కె. ఎస్. సుదర్శన్ జీ – తత్వవేత్త అయిన ఫీల్డ్ మార్షల్
    -అనంత్ సేథ్ రాష్ట్రీయ స్వయంసేవక్ సంఘ్ 5వ సర్ సంఘచాలక్ శ్రీ కుప్పహళ్లి సీతారామయ్య సుదర్శన్ జీ ఆషాఢ శుద్ధ తృతీయ, 18 జూన్ 1931 నాడు రాయ్ పూర్ లో జన్మించారు. వారు 9 సం|| వయస్సు నుండే ఆర్‌ఎస్‌ఎస్ శాఖకు వెళ్ళటం ప్రారంభించారు. వారు 6 దశాబ్దాలు సంఘ ప్రచారక్ గా సేవచేసి, ప్రొఫెసర్ రాజేంద్ర సింహ్ జీ తర్వాత 2000 సం|| లో సర్ సంఘచాలక్ బాధ్యతలు స్వీకరించారు. చదువు రీత్యా ఇంజనీర్ అయిన వారు, శారీరిక దార్ఢ్యత మరియు […]
  • RSS Sarsanghchalak Late KS Sudarshan Birth Anniversary: Committed to swadeshi and economic self-reliance
    KS Sudarshan was directly associated with Swadeshi Jagran Manch (SJM) as Marg-darshak for about 7 years before taking up the responsibility of Sarsanghachalak. After the formation of SJM by Dattopant Thengadi in 1991, Swadeshi movement took off only after its national convention of 1993 in Delhi. With the support from karyakartas of Rashtriya Swayamsevak Sangh […]
  • ఐరోపాలోని ఎస్టోనియాలో అతిపెద్ద శివాలయం ప్రారంభం
    ఐరోపాలో అత్యద్భుత ఘట్టం ఆవిష్కృతమైంది. ఈ ప్రాంతంలోని ఎస్టోనియాలో అతిపెద్ద శివాలయం ప్రారంభోత్సవం జరిగింది. జూన్‌ 4 న ఈ ఉత్సవాలు ప్రారంభమై… పదమూడో తేదీ వరకూ వైభవోపేతంగా జరిగాయి. దేవాలయ ప్రారంభోత్సవం, మహా కుంభాభిషేకం తమిళనాడుకి చెందిన భూపతి శివాచార్య స్వామిగల్‌, వెంకటేష్‌ జయరామ్‌ అనే అర్చకులు నిర్వహించారు. సంప్రదాయమైన ముఖ్య ఘట్టాలతో పాటు సాంస్కృతిక ఉత్సవాలు కూడా ఘనంగా జరిగాయి. ఈ ఆలయంలో ప్రధాన దేవత శివునితో పాటు శ్రీ కర్పగ నాధర్‌, బ్రహ్మంద్‌ […]
  • మోహన్ భాగవత్ అలా అనలేదు : క్లారిటీ ఇచ్చిన సంఘ్
    రాష్ట్రీయ స్వయంసేవక్ సంఘ్ సర్‌సంఘ్‌చాలక్‌ మోహన్‌ భాగవత్‌  వ్యాఖ్యలను తప్పుదోవ పట్టించేలా హిందీ పత్రిక దైనిక్‌ జాగరణ్‌ ఓ వార్త ప్రచురించింది. దీనిని రాష్ట్రీయ స్వయంసేవక్ సంఘ్ అఖిల భారత ప్రచార ప్రముఖ్‌ సునీల్‌ అంబేకర్‌ ఖండిస్తూ వివరణ ఇచ్చారు. ఆరెస్సెస్ విషయంలో బీజేపీ జాతీయ అధ్యక్షుడు జేపీ నడ్డా చేసిన వ్యాఖ్యలకు మోహన్‌ భాగవత్‌ స్పందించారని ఆ పత్రిక పేర్కొంది. “మన దేశంలోని ప్రతి పౌరుడికీ తన మనసులోని భావాలను వ్యక్తపరిచే స్వేచ్చ వుందని, నడ్డా […]
  • దేశ వ్యాప్తంగా ఊపందుకున్న ”డీ లిస్టింగ్‌” డిమాండ్… ఎక్కడికక్కడ సమావేశాలు నిర్వహిస్తున్న గిరిజనులు
    మతం మారిన గిరిజనులను షెడ్యూల్డ్‌ తెగల జాబితా నుంచి తొలగించాలన్న (డీ లిస్టింగ్‌) ఉద్యమం దేశవ్యాప్తంగా ఊపందుకుంది. వనవాసీ సంఘాలు దేశ వ్యాప్తంగా దీనిపై పెద్ద ఉద్యమాన్నే నడుపుతున్నాయి. అనేక రాష్ట్రాల్లో డీ లిస్టింగ్‌ డిమాండ్‌ తో ‘‘పోస్ట్‌కార్డ్‌’’ ఉద్యమాన్ని కూడా చేస్తున్నారు. కొందరు గిరిజనులు మతం మారినా… ఇప్పటికీ గిరిజన సమాజానికి వచ్చే ప్రయోజనాలను పొందుతున్నారని, దీనిని వెంటనే రద్దు చేయాలని డిమాండ్‌ చేస్తున్నారు. దేశ:వ్యాప్తంగా ‘‘జనజాతి సురక్షా మంచ్‌’’ పేరుతో గిరిజనులందరూ ఏకమై పెద్ద […]

The Story of the Vira Pancaḻas is a Case Study in Busting the Myth of the Caste System

The Gundlupet inscription of the Vira Pancaḻas reveals eye-opening details regarding several aspects of the Hindu society in the Vijayanagara kingdom and helps us expose the colonial and Marxist myths about the so-called caste system.

 

IN THE GUNDLUPET INSCRIPTION mentioned in the previous episode, this is how the Vira Pancaḻas describe themselves:

“…all the Vira Pancaḻas, the originals of the Manu race, of incomparable character . . . delighting in Parabrahma, creators of the fourteen worlds, of unshaken joy, of daily pure and enlightened salvation, self-known and self-manifest; by their authority as the original men, making (?) in Tungala (or Tungalale) of Bendukaliyur, hundreds and thousands of inquiries of all manner of seeds and plants; well-versed in weighing and comparing, in Vedas, science, logic, grammar, poetry, in pronouncing distinctly the palatals and labials, in training horses and elephants, and in holding the breath charged with perfume; masters in reading, writing, arithmetic, and the deception (?) of skilful people… perfumers of Sarasvati with rare jasmine, ornaments in the ears of Sarasvati; distinguished for cities, island forts, hill forts, forest forts… Five Principles [pancha-tattva]… domes, pinnacles; they create the sixteen signs of the original house, the sign of the sacrificial hall, the sign of the pit for the consecrated fire, the sign of slopes, etc., according to standard   rules, for these and all other signs; they are authorities for the creation of . . . mansions… adorners of Sriparvata deeply learned in all the science of language and the puranas to the utmost limits; fond of and merciful to war elephants…. accomplished as Rama; boon-lords of Pindotipura, devotees of the lotus feet of Sri Kāḻikā-Devi and Kamaṭeśvara — such were the Vira Pancaḻas of Terakanambi.”

The first thing that clearly strikes us is the pride that the Vira Pancaḻas took in their educational and professional accomplishments. The list of subjects that they claim mastery over, embraces all knowledge systems prevalent in Bharata since time immemorial: the traditional caturdaśa-vidyās (14 branches of knowledge) and the catuṣaṣṭhi-kalās (64 Arts).

It wouldn’t be farfetched to claim that this one inscription is enough to puncture the concocted colonial and Marxist narratives regarding an alleged caste system forged in cast iron. The aforementioned components of the Vira Pancaḻas include those communities which are today recognised by our Constitution as “backward classes” — carpenters, goldsmiths, blacksmiths, stone-cutters, braziers, washermen, barbers, etc. Yet, here is an inscription which tells almost the opposite story. We must remember that the Vira Pancaḻas were the authors of this inscription. And here, when they describe their educational qualifications, it reads like the resume of a typical Brahmana Pandit or Vidvan: “well-versed in” the Vedas, Tarka, Vyākaraṇa, āgama, śikṣā, Kāvya… This educational accomplishment is also the basis on which they justify their preeminence in society. Clearly, nobody had denied them education in any subject: Vaidika (Vedic) and Laukika (worldly or professional).

Interestingly, the Vira Pancaḻas claim that they — and not the Brahmanas or other so-called “higher castes”  — are the “originals of the race of Manu.” They also supply the reasoning for it: they are of “incomparable character,” which is the outcome of their immersion in the “Parabrahman,” which is “self-known and self-manifest.” The emphasis on character is thoroughly consistent with the Sanatana ethos of Bharatavarsha. To spell out the obvious, the Vira Pancaḻas — like other communities — had attuned themselves to and took pride in the shared values that built the Hindu civilisation and society.
On the macro canvas, this inscription, like hundreds others related to the Vijayanagara era, is but a tiny slice that shows the fluid and harmonious social system in that great kingdom. B.A. Saletore, one of the top authorities on Vijayanagara describes this flexible social structure in words embossed in gold:

“… we may observe that the adjustment of the duties of, and the distribution of patronage to, the four varnasramas was indeed a problem which called forth the ingenuity of the Vijayanagara rulers. For, in addition to the need of reconciling the differences between the various communities, without lowering in any way the prestige of the Hindu monarchs as promoters of the Dharma, there was the grave question of defending the country against an ever-watchful enemy who was waiting for an opportunity of crushing the Hindu Empire. The fact that the monarchs of Vijayanagara were able to achieve both these ends for a considerable length of time, in spite of the many short-comings in their political system, is enough to prove that, so far as the social side of their history is concerned, they must have conferred on the people those advantages of person, property and religion which assured them the heartiest co-operation of the people in times of grave political crisis. The existence of the four great varnasramas and the eighteen subsects proved no barrier to them. On the other hand, their public avowal to promote sakala-varnasrama-dharmas, may have been partly responsibe for their success…The history of the Hindu State viewed from this standpoint becomes interesting as the record of a people who, although divided into four main groups with their numerous subdivisions, yet lived to turn the times in which the monarchs struggled to maintain the honour of the land, into an age of intense social and intellectual activity.”

Even from this valuable perspective, the story and precept of the Vira Pancaḻas is a brilliant case study that demonstrates how the so-called representative democracy worked in action under a monarchial system. Almost the same thing holds true for all the other so-called “lower castes” that existed in the period.

Unfortunately, the colonial-Marxist stranglehold over history and popular narrative has proven quite enduring and hard to break. Its spurious proposition of Hindu society = caste and caste = evil, has remained the Iron Curtain that has scared three generations of scholars, authors and novelists from delving into the profound truths ensconced in the real-life stories represented by the Vira Pancaḻas. Thus, the pride that the Vira Pancaḻas took in the Vedas and Sanatana Dharma is interpreted as “an aspiration for Brahminism,” as the “savarnaisation of marginalised groups,” and other fraudulent nonsense spewed by the hate factories of sociology and anthropology. Salman Rushdie is the latest villain who has discharged substantial textual excreta in this gutter in his foul novel, Victory City. 

In the next episode, we will examine some details related to the range of activities of the Vira Pancaḻas and their geographical spread using real-life examples.

Courtesy: The Dharma Dispatch

By Sandeep Balakrishna