RSS NEWS

  • ఎమర్జెన్సీ: ప్రజాస్వామ్య పునరుద్ధరణ కోసం మహిళా కార్యకర్తల పోరాటం 
    ప్రజాస్వామ్యయుత ప్రభుత్వం, స్వీయ పరిపాలన, ప్రజలకు వ్యక్తిగత స్వేచ్ఛ, అభిప్రాయాలు వ్యక్తం చేసే హక్కు – వీటినే మనం చేసిన స్వాతంత్య్ర పోరాటం ద్వారా, రాసుకున్న  రాజ్యాంగం ద్వారా పొందే అత్యున్నత విలువలు. కానీ స్వాతంత్య్రనంతరం కూడా ఎన్నో సందర్భాల్లో నియంతృత్వ పోకడల ద్వారా ప్రజాస్వామ్య విలువల కోసం పోరాటం చేసి, సాధించుకున్న సందర్భాలున్నాయి. అలాంటి సందర్భాల్లో 1975-77 మధ్య కాలంలో దేశంలో విధించిన ఎమెర్జెన్సీ భారత చరిత్రలోనే మర్చిపోలేని చీకటి అధ్యాయం. 25 జూన్ 1975 నాటి ప్రధాని ఇందిరాగాంధీ దేశంలో విధించిన ఎమర్జెన్సీ 21 మర్చి 1977 వరకు 21 నెలల పాటు సుదీర్ఘంగా కొనసాగింది. దేశంలో అస్థిరత […]
  • నియంతృత్వ ఎమర్జెన్సీకి 49 ఏళ్లు
    -ప్రదక్షిణ వరిష్ట పాత్రికేయులు, రచయిత శ్రీ వేదుల నరసింహంగారి పుస్తకం `ఎమర్జెన్సీ జ్ఞ్యాపకాలు: ప్రజాస్వామ్య పునరుద్ధరణ పోరాటం’ ఆధారంగా ఈ వ్యాసం. ఇందిరాగాంధీ కాంగ్రెస్ ప్రభుత్వం అప్రజాస్వామికంగా, అత్యవసర పరిస్థితి/ ఎమర్జెన్సీ విధించిన 25 జూన్ 1975 రాత్రి నుంచి తీవ్రమైన దమనకాండ ప్రారంభమైంది. ప్రజల పౌరహక్కులు, స్వేచ్ఛా స్వాతంత్ర్యాలు పూర్తిగా అధికారికంగా హరించబడ్డాయి. పత్రికలపై పూర్తి స్థాయి సెన్సర్షిప్ విధించబడింది. అన్ని రాజ్యాంగ సంస్థలు పూర్తిగా, ప్రధాని ఇందిరాగాంధీ, ఆమె ఆంతరంగిక బృందం ఆధీనంలో ఉండి, […]
  • ఛ‌త్ర‌ప‌తి శివాజీ చరిత్ర‌.. వ‌క్రీక‌ర‌ణ‌లు, వాస్త‌వాలు – 1
    క‌న్నెప‌ల్లి వెంక‌ట సుబ్రమ‌ణ్యం ఛ‌త్ర‌ప‌తి శివాజీ మ‌హారాజ్ గురించి కొంత‌మంది క‌మ్యూనిస్టులు వాస్త‌వాల‌ను వ‌క్రీక‌రిస్తూ త‌ప్పుడు క‌థ‌నాల‌ను ప్ర‌చారం చేస్తున్నారు. అస‌లు చ‌రిత్ర‌ను గ‌మ‌నిస్తే వాస్త‌వ విష‌యాలు అర్థ‌మ‌వుతాయి. పురందర యుద్ధం గురించి వాస్త‌వాలు తెలియ‌ని క‌మ్యూనిస్టులు చ‌రిత్ర‌ను త‌ప్పుదోవ ప‌ట్టిస్తున్నారు. సభాసద్ బకర్ అనే పుస్తకంలో అస‌లు వాస్త‌వాల‌ను మ‌నం తెలుసుకోవ‌చ్చు. పురందర యుద్ధం శివాజీ మహారాజ్ కి మిర్జా రాజా జయసింగ్ కి మధ్య యుద్ధం జరిగిన 32 సంవత్సరాల తర్వాత రాయబడిన పుస్తకం […]
  • వివేచనతో కూడిన శౌర్యమే వీరశివాజీ – హిందూ సామ్రాజ్య దినోత్సవం
    1674వ సంవత్సరం జ్యేష్ట శుద్ధ త్రయోదశి నాడు ‘హిందూ రాజ్యం ఏర్పడదు అనే భావన పటాపంచలైంది. ‘డిల్లీశ్వరోవా జగదీశ్వరోవా’ అనే ఆలోచన ముగిసింది. పరిమిత సాధనాలతోనే హిందువు శ్రేష్ఠ, స్వతంత్ర పాలకుడయ్యాడు. హిందువుల పౌరుష పరాక్రమాలు లోకానికి తేటతెల్లమైన చత్రపతి శివాజీ పట్టాభిషేకమైన రోజు. అదే హిందూ సామ్రాజ్య దినోత్సవం. శివాజీ 1630 ఫిబ్రవరి 19 వైశాఖ శుక్ల పక్ష తదియనాడు పూణే జిల్లాలోని జున్నార్‌ పట్టణం దగ్గర శివనేరి కోటలో శంబాజీ జిజాభాయి పుర్వాదంపతులకు జన్మించాడు. తల్లి బాల్యంలో శివాజీకి మాతృభూమిపై, ప్రజలపైన […]
  • వీరనారి ఝాన్సీ ల‌క్ష్మీబాయి
    భారతదేశం ఎందరో వీరులను వీర మాతలను కన్న తల్లి. 18వ శతాబ్దంలో మాతృభూమి దాస్య శృంఖలాలు ఛేదించడం కోసం అనేక మంది వీరులు వీర మాతలు ఈ గడ్డ పై జన్మించారు. స్వతంత్ర సాధన కోసం తమ ప్రాణాలను తృణపాయంగా ఎంచి తల్లిభారతి పాదాల చెంత సమ్పర్పించారు. తల్లి భారతి కిరీటంలో ఒక్కో మణిలా వెలిగారు. అందులో అగ్రగణ్యులారు ‘మణి’ కర్ణిక… మన రాణి ఝాన్సీ లక్ష్మీ భాయి. ఉత్తర భారతదేశ రాజ్యమైన ఝాన్సీ అనే రాజ్యానికి […]
  • శ్రీ కె. ఎస్. సుదర్శన్ జీ – తత్వవేత్త అయిన ఫీల్డ్ మార్షల్
    -అనంత్ సేథ్ రాష్ట్రీయ స్వయంసేవక్ సంఘ్ 5వ సర్ సంఘచాలక్ శ్రీ కుప్పహళ్లి సీతారామయ్య సుదర్శన్ జీ ఆషాఢ శుద్ధ తృతీయ, 18 జూన్ 1931 నాడు రాయ్ పూర్ లో జన్మించారు. వారు 9 సం|| వయస్సు నుండే ఆర్‌ఎస్‌ఎస్ శాఖకు వెళ్ళటం ప్రారంభించారు. వారు 6 దశాబ్దాలు సంఘ ప్రచారక్ గా సేవచేసి, ప్రొఫెసర్ రాజేంద్ర సింహ్ జీ తర్వాత 2000 సం|| లో సర్ సంఘచాలక్ బాధ్యతలు స్వీకరించారు. చదువు రీత్యా ఇంజనీర్ అయిన వారు, శారీరిక దార్ఢ్యత మరియు […]
  • RSS Sarsanghchalak Late KS Sudarshan Birth Anniversary: Committed to swadeshi and economic self-reliance
    KS Sudarshan was directly associated with Swadeshi Jagran Manch (SJM) as Marg-darshak for about 7 years before taking up the responsibility of Sarsanghachalak. After the formation of SJM by Dattopant Thengadi in 1991, Swadeshi movement took off only after its national convention of 1993 in Delhi. With the support from karyakartas of Rashtriya Swayamsevak Sangh […]
  • ఐరోపాలోని ఎస్టోనియాలో అతిపెద్ద శివాలయం ప్రారంభం
    ఐరోపాలో అత్యద్భుత ఘట్టం ఆవిష్కృతమైంది. ఈ ప్రాంతంలోని ఎస్టోనియాలో అతిపెద్ద శివాలయం ప్రారంభోత్సవం జరిగింది. జూన్‌ 4 న ఈ ఉత్సవాలు ప్రారంభమై… పదమూడో తేదీ వరకూ వైభవోపేతంగా జరిగాయి. దేవాలయ ప్రారంభోత్సవం, మహా కుంభాభిషేకం తమిళనాడుకి చెందిన భూపతి శివాచార్య స్వామిగల్‌, వెంకటేష్‌ జయరామ్‌ అనే అర్చకులు నిర్వహించారు. సంప్రదాయమైన ముఖ్య ఘట్టాలతో పాటు సాంస్కృతిక ఉత్సవాలు కూడా ఘనంగా జరిగాయి. ఈ ఆలయంలో ప్రధాన దేవత శివునితో పాటు శ్రీ కర్పగ నాధర్‌, బ్రహ్మంద్‌ […]
  • మోహన్ భాగవత్ అలా అనలేదు : క్లారిటీ ఇచ్చిన సంఘ్
    రాష్ట్రీయ స్వయంసేవక్ సంఘ్ సర్‌సంఘ్‌చాలక్‌ మోహన్‌ భాగవత్‌  వ్యాఖ్యలను తప్పుదోవ పట్టించేలా హిందీ పత్రిక దైనిక్‌ జాగరణ్‌ ఓ వార్త ప్రచురించింది. దీనిని రాష్ట్రీయ స్వయంసేవక్ సంఘ్ అఖిల భారత ప్రచార ప్రముఖ్‌ సునీల్‌ అంబేకర్‌ ఖండిస్తూ వివరణ ఇచ్చారు. ఆరెస్సెస్ విషయంలో బీజేపీ జాతీయ అధ్యక్షుడు జేపీ నడ్డా చేసిన వ్యాఖ్యలకు మోహన్‌ భాగవత్‌ స్పందించారని ఆ పత్రిక పేర్కొంది. “మన దేశంలోని ప్రతి పౌరుడికీ తన మనసులోని భావాలను వ్యక్తపరిచే స్వేచ్చ వుందని, నడ్డా […]
  • దేశ వ్యాప్తంగా ఊపందుకున్న ”డీ లిస్టింగ్‌” డిమాండ్… ఎక్కడికక్కడ సమావేశాలు నిర్వహిస్తున్న గిరిజనులు
    మతం మారిన గిరిజనులను షెడ్యూల్డ్‌ తెగల జాబితా నుంచి తొలగించాలన్న (డీ లిస్టింగ్‌) ఉద్యమం దేశవ్యాప్తంగా ఊపందుకుంది. వనవాసీ సంఘాలు దేశ వ్యాప్తంగా దీనిపై పెద్ద ఉద్యమాన్నే నడుపుతున్నాయి. అనేక రాష్ట్రాల్లో డీ లిస్టింగ్‌ డిమాండ్‌ తో ‘‘పోస్ట్‌కార్డ్‌’’ ఉద్యమాన్ని కూడా చేస్తున్నారు. కొందరు గిరిజనులు మతం మారినా… ఇప్పటికీ గిరిజన సమాజానికి వచ్చే ప్రయోజనాలను పొందుతున్నారని, దీనిని వెంటనే రద్దు చేయాలని డిమాండ్‌ చేస్తున్నారు. దేశ:వ్యాప్తంగా ‘‘జనజాతి సురక్షా మంచ్‌’’ పేరుతో గిరిజనులందరూ ఏకమై పెద్ద […]

Adivi Bapiraju – Artist, Poet, Writer, Playwright, Journalist, Orator, Patriot

Adivi Baapiraju

Adivi Bapiraju – Artist, Poet, Writer, Playwright, Journalist, Orator, Patriot (b 1895 Godavari)

Compiled by – Sri Ramakrishna Prasad – Chennai

He quit his job as editor of `Meezan’, a Telugu daily published from Hyderabad, when he found that the management was in sympathy with the Razakar Movement. (The Razakars used to publicly dishonour Hindu women in Telangana during the 1940s). That was Adivi Bapi Raju, a multi-faceted personality who moulded the careers of students, artists and journalists besides becoming the role model for art directors in films. Bapiraju not only established for himself a supreme place as an artist, poet, novelist, playwright, author of short stories and articles, expositor of dance, journalist, orator and patriot, but also endeared himself to one and all by his comely personality, noble nature, affable manners and simple living. His life was a dedication to the arts and literature and it was a fountain of inspiration and help to those in need.

He is renowned for his paintings, some of which adorn the homes of his fans in different parts of India as also the world.

Adivi Bapiraju was born on 8th October, 1895 in Saripalli, a village near his native town, Bhimavaram, West Godavari District. Soon after he graduated in Arts College, Rajahmundry, he joined the Non-cooperation Movement of 1920 at Bhimavaram reputed to be the second Bardoli and was sentenced to one year rigorous imprisonment. On release, he studied and mastered art in Andhra Jateeya Kalasala, Masulipatam, under the great artist from Bengal, Pramod Kumar Chatterjee. Then he graduated in law from the madras law College. After practising as a lawyer for some time in Bhimavaram, he took over the Principalship of Andhra Jateeya Kalasala, Masulipatam. He was the editor of the Telugu Edition of Meezan – an Urdu daily – from Hyderabad. Earlier he was the Associate Editor of Triveni, a cultural English monthly, then published from Masulipatam.

The then Principal of the Arts College, Rajahmundry OJ Couldrey, himself a poet and an artist, recognized the young poet and artist in his pupil, Bapiraju, and laid the foundation for his great future. Bapiraju’s paintings, in water colour, are many. His sketches and line drawings are numerous. He could just pick up the fountain pen and straightaway draw the sketch of Mahatma Gandhi or a friend from memory or anybody sitting opposite. His papers contain many pen sketches of this type. For some time he stuck to the Bengal school which he studied under Pramod Kumar Chatterjee. Later, the ancient Indian culture as immortalised in the caves of Ajanta and Ellora strongly influenced him. Eventually he successfully synthesised and blended the principal strains of these two schools of ancient Indian painting and developed beautiful new technique of the ‘Andhra school’. The pictures painted in this technique mirror at once his fertile imagination and the vast knowledge he had acquired from books. Outstanding examples of paintings in this technique are ‘Sabda Brahma’, now adorning some happy art academy in Denmark, ‘Bhagavata Purusha’ which is in an art academy in Travancore, and ‘Surya Deva’, now in Cooch Behar. His ‘Samudragupta’ and ‘Radha Krishna’ which are owned respectively by Sir Alladi Krishnaswamy and Sri Bezawada Gopala Reddy are of the same category as also in ‘Tikkana Somayaji’ which was awarded a first prize by the Andhra University. The Government of the composite State of Madras at the instance of Bezawada Gopal Reddy deputed him to Ceylon to copy the frescoes in the cave temples of Sigiriya. He did the work with consummate ability and unrivalled skill. The copies are today in the Government Museum, Madras.

Bapiraju’s social novels are rich in ‘local colour’ and the ‘action’ in them is laid in quite natural surroundings. The rendering of environment and atmosphere or customs and manners as they obtain in Andhra, is well designed and systematic. These novels contain a measure of self-revelation and tell a good deal about him, his views on arts, culture and politics, and his outlook on life. His novel – Narayanarao – was awarded the first prize for the best fiction by the Andhra University. His other social novels are Konangi, Toopan and Jaji Malli. The novel Madhuravani remained unfinished. Some books entertain, others instruct and still others elevate our nature. His works come under the last category, as they deserve to be read, re-read and digest. Some of his stories and poems were translated into Kannada by Masti Venkatesa Iyengar, winner of the Jnanapith Award. Some of his works were also translated into Russian.

In his historical novels (four in all: Hima Bindu, Gona Gannareddi, Adivi Shanti Shree and Amsumati), Bapiraju has to his credit the unique achievement of translating the descriptive and allusive touches in history into visual realities. The sources for these novels were instructive travels to places of historical interest, intimate association with research scholars, an all embracing sympathy and powerful imagination which enabled him to realise and blend into a vivid whole a variety of information gathered from books and ancient engravings on stone and copper. He was truly the master of short story in Telugu. Some of his short stories are published in collections under the titles – Anjali, Tarangini and Ragamalika. ‘Veena’, ‘Tirupati-Konda Mettu,’ ‘Sasibala’ and ‘Bhogeeraloya’ are easily the best among his short stories. Bapiraju has been rightly acclaimed as the greatest poet the Andhra can proudly boast of in recent times. He carried on research in the folk songs of Andhra and made a critical and comparative study of them with those of the other parts of India and Java. Incidentally, he studied the science of music.

His poems and songs are literally numerous, rich in colour and variety of theme. Some of his more popular songs like Himalaya-thunga Sringam, written on Mahatma Gandhi; Uppongi-poyindi Godavari, written on the great floods in Godavari river; and Lepakshi Basavaiah Lechi Raavayya, written on the ‘Holy Bull’ in the Lepakshi temple are sung from the Madras, Vijayawada and Hyderabad stations of All India Radio. Some of these are published in collections under the titles – Tolakari, Haarati, Godhuli and Sasikala. He also penned songs for light music programmes some of which were melodiously rendered by the legendary singer, Ghantasala Venkateswara Rao. These songs, which used to be broadcast repeatedly over All India Radio, popularised him among the masses.

Bapiraju has produced plays suitable for broadcasting. His radio plays have held listeners spellbound; the climax in most of them is overwhelming. His stage sense is supreme. Of his radio plays, the best known are Narayana Rao, Sailabala, Ushasundari, Bhogiraloya, Kritisamarpana, Andhra Samrajni, Dukkiteddulu, Eruvaka and Navodayam.

The title ‘Kulapati’ was formally conferred on him at Masulipatam [Machilipatnam] in a representative ‘Sabha’ [Assembly] of learned men convened for the purpose.

He was an Advisor to the Vijayawada Station of All India Radio and a member of many literary and cultural organizations. He was an engaging conversationalist. He talked to children like a child and to adults like an adult. He was genial and gentle to all and loved by all. His hobbies were palmistry, astrology and reading He could read even the worst ‘Wild West’ story with pleasure and praise its author for a single bright idea or a fine expression that may have accidentally strayed into it. Such was his generous spirit in recognising the worth of others.

Paying tribute to Bapi Raju, who passéd away on September 22, 1952, the noted poet, Viswanadha Satyanarayana, had once remarked, “A line drawn by him becomes a painting and the words spoken by him turn into songs.” He joined in himself the vision of a poet, the voice of a singer and the pen of a writer. He succeeded in blending art with life, pleasure with intelligence, beauty with morality and ecstacy with divinity and showed that art enables us to lead an orderly and integrated life of joy and beauty.

Links

https://en.wikipedia.org/wiki/Adivi_Baapiraju

Picture By Gurumehar Adivi – Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=44912738